Vanuit het Zwarte Woud naar Catalonië via onze uitstippelde route doe je niet in één keer. Daarom hebben we één dag kwartier gemaakt in Perpignan. Het was heel warm en weinig boeiend. Jammer.
Op zich is de binnenstad van Perpignan misschien niet onaardig. Er is nog een stadspoort en een grote citadel, die echter moeilijk toegankelijk is. Als we er omheen lopen, krijgt onze zoon bijna een appelflauwte van de warmte, zodat we beschutting moeten zoeken in een soort krakersplein, waar we gelukkig ook iets kunnen drinken.
Maar veel straten tonen slechts dichte rolluiken.
De eerste avond eten we in een hamburgertent aan de kop van een gracht in de binnenstad, waarbij we niet de hand weten te leggen op ook maar één servet. Een luidruchtige, gezette familie beslag legt op de plek bij de toiletten, waar je je glibberend omheen moet zien te slalommen om daar te geraken.
Leuker is dan de taginetent in een zijstraat, gedreven door een werelds ingestelde Marokkaanse (Warm? In Marrakech is het nu 50 graden!).
Maar kortom: het blijft voor ons hooguit een plek voor een tussenstop. De Middellandse Zee is weliswaar vlakbij, maar een auto - die we niet kunnen rijden - is dan dringen aanbevolen. Zo dichtbij toch ook weer niet.